Begin van een nieuw leven

Fotograaf: Mischa Koorneef

Kunstwerk van de maand: Januari 2023

Leen Droppert

1930

Vlaardingen

Beeldhouwer, schilder, graficus

Bronnen

https://nl.wikipedia.org/wiki/Leen_Droppert
Zienderogen 1950/ 2000, Leen Droppert, Hans Paalman, ISBN 90-805708-3-4
Persbericht overzichtstentoonstelling Leen Droppert, Museum Vlaardingen, 02-07-2020
Beelden van Maassluis, Gemeente Maassluis, 2002, ISBN 90-75352-36-0

Het bronzen kunstwerk staat sinds september 2021 aan de Rhijnvis Feithstraat, hoek G.A. Brederodelaan. Aan het hek van het schoolplein van IKC De Kindertuin, in het grasperk. Het staat op een sokkel, een vierkant zuiltje van 80 cm in rode baksteen, passend bij de bouwstijl van de gebouwen eromheen. Het werk kwam in de stad in 1970. Het heeft vijftig jaar in de Monseigneur W.M. Bekkerslaan gestaan, aan het schoolplein van kleuterschool De Driesprong , later kinderdagverblijf Puk, tegenover huisnummer 58. In 2020 werd het schoolgebouw gesloopt en het beeld ging in de opslag tot het op zijn nieuwe standplaats verscheen.

Het kunstwerk zelf is een eivormig brons van 90 cm breed en 85 cm hoog. Het is min of meer schijfvormig. In de voorkant van de schijf heeft Leen Droppert de meest sprekende elementen van de vormgeving tot uitdrukking gebracht. Het is een raadselachtig werk. Het lijkt heel concreet en toch is het abstract. We lijken een ei te zien, maar is dat ook zo? Wat is dat grote construct om het ei? Is dat een baarmoeder? Maar kijk, deze breekt open en dat doen baarmoeders niet. Maar ‘de vliezen’ rond het nieuwe leven dan weer wel. En eierschalen ook. De buitenrand en de bollende achterkant van het werk roepen sterk een beeld van bescherming op. Dat herkennen we wel, vanuit onze eigen drang om behoedzaam met nieuw leven om te gaan. Denk maar aan onze beschermende handen om een klein kind of een jong dier.

Het is niet bekend of Leen dit beeld in opdracht maakte of dat het ‘van de plank’ werd gekocht. Maar het stond wel vijftig jaar lang aan de rand van een besloten speelplein voor de jongste kinderen en zo is het bij de herplaatsing opnieuw gedaan.

Leen Droppert kende vanaf 1950 een lange carrière als veelzijdig artiest. Hij begon met werken in het platte vlak. Dat vloeide voort uit zijn opleidingen, vanaf 1945, als lithograaf en graficus en de studie daarna in tekenen en schilderen aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam. Als jonge kunstenaar maakte hij meerdere reizen door Zuid-Europa, Frankrijk en Joegoslavië. Hij gaat ook driedimensionaal werken. Zijn eerste bronzen beeld staat sinds 1958 in Vlaardingen. Leen maakte veel beelden en andere kunst voor gemeenten en het Rijk bij nieuwbouw van scholen en openbare gebouwen. Ook maakte hij kunst voor kerken, stichtingen en particulieren. We zien van hem bronzen beelden in Maassluis, maar ook het herinneringsmonument Bombardement 1943, een glasraam in een kerk aan de G.A. Brederodelaan en een wit kunststof beeld in de tuin van Museum Maassluis. Leen Droppert is op 15 november 2022 op twee en negentigjarige leeftijd overleden.

18 november 2022
Jacques Visker, HVM

Wat vindt een willekeurige Maassluizer ervan?

-Het kunstwerk ‘Begin van een nieuw leven’ kan ik ‘begrijpen’ als ik het voor het eerst zie. Ik vind de combinatie van ‘het dunnere deel dat het dikkere deel raakt’ én ‘de ronde vorm, dat voor mij het ontstaan van het nieuwe leven moet voorstellen’ een heldere weergave van de bedoeling. Het feit dat ik door het kunstwerk heen kan kijken, waardoor het licht naar mij kan toekomen, isoleert de ronde vorm. Daardoor komt het kunstwerk extra tot zijn recht. Dan komt het mij gepast over dat het object niet al te fijn is uitgevoerd. Het leven kent nu eenmaal een mate van grofheid. Ik waardeer het daarom dat het werk geen voornamelijk romantische associatie geeft.
André Bruijn

Wat vindt een collega-kunstenaar uit Maassluis ervan?

-Of ik het mooi vind weet ik niet. Zonder de naam te weten loop ik er zo voorbij maar waarom het zo genoemd wordt snap ik wel.

De naam dekt inderdaad de lading, dit geldt natuurlijk alleen als je de naam weet , ineens begrijp je het beeldje en snap je de plek.

Als je de naam niet weet vraag ik mij af of je er als argeloze kijker uitkomt wat het precies voorstelt dus wat mij betreft zou het goed zijn als ergens op de sokkel de naam vermeld wordt.
Henk v d Hoek

Enigszins abstract maar toch voor iedereen herkenbaar. Het ei is immers een universeel symbool voor nieuw leven. De scheur bovenin zou kunnen verwijzen naar het moment dat het ei wordt losgelaten en het nieuwe leven kan beginnen.
Rolf de Bakker