Twee vrouwen zijn daar met elkaar in gesprek. Het is vertrouwelijk, dat zie je zo. De een buigt zich met zachte stem naar de ander. Die houdt haar hand achter het oor om haar te horen. ’t Is ook altijd druk met verkeer op de Uiverlaan, zeker op dinsdag, marktdag. Komen de vrouwen net van de markt? De fluisterende vrouw wel, zo te zien. Aan haar arm hangt een volle boodschappentas. De luisterende vrouw heeft geen tas. Zij houdt een zonet ingevouwen paraplu vast, punt op de grond. Makkelijk bij het staan luisteren. Maar eigenlijk gaat het hier helemaal niet om die vrouwen. Kijk maar bij hun voeten, naar het meisje dat daar zit. Met haar hoofdje omhoog kijkt ze ingespannen naar het gezicht van de fluisterende vrouw. Zou ze kunnen horen wat die zegt, met al die bijgeluiden van de markt en het verkeer? Zou ze kunnen horen over wie het gaat?

Eén keer raden wie de moeder van het meisje is…

Van Sybille Krosch als beeldend kunstenaar is maar weinig bekend. Dat is heel opmerkelijk in ons huidige digitale tijdperk. Van verreweg de meeste kunstenaars staat er het nodige op internet. Vaak hebben ze een eigen website of is er binnen kunstkringen veel over hen gedocumenteerd. Sybille is de uitzondering. Alle kringen in Den Haag en omstreken die gegevens bewaren over beeldend kunstenaars en hun werk zijn bevraagd. Zij kennen Sybille Krosch wel als naam uit oude archieven maar hebben geen recent dossier over haar werk. Zoekend in oude krantenarchieven komt haar naam wel voor als de maker van kunstwerken die onthuld worden in plaatsen her en der in Nederland. Over haar en haar werk staat dan verder niets vermeld. Op één plaats wordt vermeld dat Sybille in haar onderhoud moest voorzien door het aannemen van opdrachten. Dan moesten haar ideeën voor een vrij werk wachten.

10 december 2022
Jacques Visker, HVM