Balspelend meisje

Fotograaf: Nel Wilkes

Kunstwerk van de maand: September 2022

Leen Droppert

1930

Vlaardingen

Beeldhouwer, schilder, graficus

Bronnen

https://nl.wikipedia.org/wiki/Leen_Droppert
https://standbeelden.vanderkrogt.net/object.php?record=ZH38at
documentatie uit het gemeentearchief Maassluis, cluster stad, team Cultuur
documentatie van dhr. J. ter Brugge, zaakwaarnemer van Leen Droppert
Kunstwerk ‘Balspelend meisje’ krijgt andere plaats, Maassluis, MC De Schakel, 17-07-1996

Het bronzen balspelende meisje staat sinds 1996 in een parkje aan de Dr. Jan Schoutenlaan, voor de Kardinaal Alfrinkschool. In het parkje wordt in de schoolpauzes en na schooltijd veel door kinderen gespeeld. Het meisje met de bal zal zich vast niet eenzaam voelen. Het parkje wordt van de weg gescheiden door een hek, veilig voor de kinderen.

Leen Droppert maakte het beeld in 1968, speciaal voor de toen nieuw gebouwde Meester Blomschool in de Plevierstraat, waar later de J.F. Kennedyschool introk. Toen deze in 1994 opging in de fusieschool De Dijck, vooraan de Weverskade, bleef het meisje achter, tussen een rij bomen aan het braakgelegde terrein. Twee jaar later vroegen twee instellingen tegelijkertijd of het meisje nabij hun gebouw geplaatst kon worden, de stichting Kinderopvang aan de Burg. Schwartzlaan en de Kardinaal Alfrinkschool aan de Burg. Zaneveldstraat. De gemeente koos voor een plaats bij de school, in het parkje. Niet ver er vandaan zou de gemeente later een ander bronzen beeld herplaatsen, het ‘Kindergroepje’ aan de Burg. Schwartzlaan.

Het meisje staat op een betonsokkel van 80 cm. Zelf meet ze ongeveer 160 cm. Ze ziet er hybride uit, wel figuratief meteen herkenbaar als meisje met bal maar toch ook flink abstract in haar vormen. Het is daarmee een raadselachtig beeld. Zo duidelijk een spelend kind maar tegelijk zo ongewoon vormgegeven. Als je probeert het te benoemen lijkt het of je een figuur schetst van Jeroen Bosch. Het is werkelijk en onwerkelijk tegelijk. De spelende kinderen hebben daar overigens geen moeite mee. Zij gebruiken het beeld vooral als klimtoestel. Dat is goed te zien voor wie het beeld van dichtbij bekijkt. Grote delen van het meisje zijn zwartgroenig gepatineerd, zoals alle bronzen beelden in weer en wind. Maar daar waar de kinderhanden en -voeten aangrijpen en staan is de glimmend gelige kleur van vers brons te zien. Een klimkunstwerk!

Leen Droppert kende een lange carrière als veelzijdig artiest. Hij is nu in de negentig en woont in een zorginstelling in Vlaardingen. Hij staat als kunstenaar beschreven bij zijn standbeeld De Rietvogels in Kunstwerk van de Maand.

Leen heeft van zijn oeuvre dertien kunstwerken in Maassluis geplaatst zien worden, vaak bij scholen. Twee ervan zijn bij de sloop van schoolgebouwen verloren gegaan omdat ze onderdeel van de muren waren. Twee zijn bij de sloop behouden gebleven en teruggekeerd naar Vlaardingen. Naar vier werken wordt nog onderzoek gedaan. Vijf werken kennen we; die worden beschreven in Kunstwerk van de Maand.

18 juni 2022
Jacques Visker, HVM

Wat vindt een willekeurige Maassluizer ervan?

-Het kunstwerk Balspelend meisje ontleent zijn kracht aan het feit dat zowel de geheven handen als de blik van het meisje, dat ‘contact’ met de bal maakt, boven ooghoogte (van mij als kijker) zijn geplaatst. Het versterkt als het ware de beweging die het werk moet uitdrukken. Ik word enthousiast van de gedachte dat de nabije zwaaiende boomtakken mijzelf uitnodigen tot spelen. Interessant vind ik de asymmetrie in het werk. Bal, armen en hoofd geven het kunstwerk daardoor een beweeglijke uitdrukking. De sokkel, met benen en onderlichaam zijn statisch, maar verleiden mij het bovenste deel als extra beweeglijk te ervaren. Het gehéle werk kent een verticale as, wat ook een extra dimensie aan het verticale van de armen doet geven. Het lijkt daardoor alsof je de bal zonder fantasie omhoog ziet gaan. Heerlijk een dergelijk associatie bij een kunstwerk te hebben!
André Bruijn

-Is een mooi beeld dat geplaatst is in de opbouwtijd van deze wijk. Kinderrijk. Het geeft aan dat kinderen ruimte moeten krijgen om te spelen.
Chris Zweers

-Ik vind het een leuk idee voor een kunstwerk, zeker voor op een schoolplein. Alleen vind ik dit beeld niet zo elegant. De armen die uit het hoofd lijken te komen: het lijkt net of het beeld een staart heeft. Eerlijk is eerlijk: je blijft wel even staan kijken bij het beeld. Het val wel op.
Janneke Noordermeer

Wat vindt een collega-kunstenaar uit Maassluis ervan?

Lieflijk en de plek is toepasselijk.
Willy Minderhoud

-Balspelend meisje is een zowel figuratief als abstract beeld. Je herkent de benen van een persoon, de borsten van een meisje, het gezicht een beetje en de paardenstaart. Maar deze zogenoemde figuratieve elementen zijn met elkaar verbonden met geabstraheerde vormen, een platte ‘rechthoek’ als lijf, ‘kegelvormen’ als armen en aan de zijkant van het lijf komt er een vorm uit die niet direct een associatie met iets heeft. Wel zit er vaart in het beeld: door de opgeheven ‘armen’, de benen die iets gebogen zijn, de bal en de staart. De sokkel past mooi bij het beeld.

Spannend en best wel moeilijk om een beeld te maken met zoveel uiteenlopende elementen. Dat het een meisje is, is wel duidelijk.

De plaats is mooi gekozen, het beeld heeft veel plek en kan zo mooi ruimtelijk overkomen.
Friedie Kloen

Het is een qua vorm wat vreemd beeldje dat daar in het plantsoen voor de school op zijn betonnen sokkel staat.

Aan de ander kant is het best wel leuk zo voor het schooltje waar vaak kinderen aan het spelen zijn.

Al met al een leuk beeldje uitgevoerd in een mooi materiaal dat het speelpleintje voor de school een meerwaarde geeft.
Henk v d Hoek

Het beeld lijkt in eerste instantie wat ongemakkelijk op zijn sokkel te staan (de voet is net iets groter dan de sokkel), los daarvan is het wel een vrolijke verschijning. De actie van de beweging komt heel mooi tot uiting in de slimme manier waarop de elementen (bal, haar, kleding, linkerarm) geplaatst zijn, eenvoudig maar heel treffend. Je voelt de beweging en verwacht bijna dat het zó verder kan gaan bewegen. Knap gedaan.
Rolf de Bakker