Kleine potjes hebben grote oren

Fotograaf: Mischa Koorneef

Kunstwerk van de maand: Februari 2023

Sybille Krosch

1924

Neuss, Duitsland

Beeldhouwster, monumentaal kunstenaar

Bronnen

https://nl.wikipedia.org/wiki/Sybille_Krosch
https://www.delpher.nl/nl/kranten/view?coll=ddd&query=Krosch
Beelden van Maassluis, blz. 12, gemeente Maassluis, 2002, ISBN 90-75352-36-0

Sybille maakte merendeels beelden in brons: portretten, bustes, figuratieve voorstellingen en abstracten. Van haar figuratieve voorstellingen staan er drie in Maassluis en dat zijn alle drie mensengroepjes. De groep met de naam ‘Kleine potjes hebben grote oren’ staat sinds 1975 voor de deur bij Theater Koningshof aan de Uiverlaan. Het kunstwerk, bijna op ware grootte, is heel suggestief. Het moet haast wel zo zijn dat dit een vrij werk van haar was. Ze zal het met een glimlach op haar gezicht bedacht hebben.

Twee vrouwen zijn daar met elkaar in gesprek. Het is vertrouwelijk, dat zie je zo. De een buigt zich met zachte stem naar de ander. Die houdt haar hand achter het oor om haar te horen. ’t Is ook altijd druk met verkeer op de Uiverlaan, zeker op dinsdag, marktdag. Komen de vrouwen net van de markt? De fluisterende vrouw wel, zo te zien. Aan haar arm hangt een volle boodschappentas. De luisterende vrouw heeft geen tas. Zij houdt een zonet ingevouwen paraplu vast, punt op de grond. Makkelijk bij het staan luisteren. Maar eigenlijk gaat het hier helemaal niet om die vrouwen. Kijk maar bij hun voeten, naar het meisje dat daar zit. Met haar hoofdje omhoog kijkt ze ingespannen naar het gezicht van de fluisterende vrouw. Zou ze kunnen horen wat die zegt, met al die bijgeluiden van de markt en het verkeer? Zou ze kunnen horen over wie het gaat?

Eén keer raden wie de moeder van het meisje is…

Van Sybille Krosch als beeldend kunstenaar is maar weinig bekend. Dat is heel opmerkelijk in ons huidige digitale tijdperk. Van verreweg de meeste kunstenaars staat er het nodige op internet. Vaak hebben ze een eigen website of is er binnen kunstkringen veel over hen gedocumenteerd. Sybille is de uitzondering. Alle kringen in Den Haag en omstreken die gegevens bewaren over beeldend kunstenaars en hun werk zijn bevraagd. Zij kennen Sybille Krosch wel als naam uit oude archieven maar hebben geen recent dossier over haar werk. Zoekend in oude krantenarchieven komt haar naam wel voor als de maker van kunstwerken die onthuld worden in plaatsen her en der in Nederland. Over haar en haar werk staat dan verder niets vermeld. Op één plaats wordt vermeld dat Sybille in haar onderhoud moest voorzien door het aannemen van opdrachten. Dan moesten haar ideeën voor een vrij werk wachten.

10 december 2022
Jacques Visker, HVM

Wat vindt een willekeurige Maassluizer ervan?

-Het kunstwerk ‘Kleine potjes hebben grote oren’ staat mij aan omdat de vrouwen en het kind als het ware in actie zijn. Het vertelt mij gelijk een verhaal. Wát de twee dames ook mogen uitwisselen de aandacht die het zittende kind opeist, zal de uitwisseling niet lang laten duren. Het kind is daarmee voor mij ook het onderdeel van het kunstwerk dat iedere saaiheid doorbreekt. Hetgeen letterlijk wordt vastgehouden, kleedt in feite het tafereel aan, waardoor de indruk van actie mij plezier geeft in het kijken. Wanneer ik het kunstwerk, met de onderlinge uitwisseling daarin, in de context van Koningshof plaats dan ondersteunt het de bedoeling van het theater daar voor de gezelligheid te kunnen vertoeven.
André Bruijn

-Mooi beeld dat ik meer associeer met winkelen. En daarom zou het beter voor een ingang van Koningshoek passen.
Chris Zweers

Wat vindt een collega-kunstenaar uit Maassluis ervan?

-Op het pleintje voor de ingang van Theater Koningshoek staat een bronzen beeld voorstellende twee vrouwen met op de grond zittend een kind.
Ik vind het een mooi gestileerd beeld, je ziet wat er gebeurt.
Mijn stijl, mooi gemaakt zonder opsmuk en duidelijk wat de bedoeling is; het kind luistert mee wat er gezegd wordt.

Mooie  standplaats met het theater op de achtergrond..
Henk v d Hoek

Kleine potjes hebben grote oren, Uiverlaan, voor de ingang Koningshof.
Leuke gestileerde beeldengroep in brons die het bekende spreekwoord uitbeeldt. Het kind zit aan de voeten en probeert het gefluister van de volwassenen (geroddel?) op te vangen. Het beeld heeft wel humor, en de gestileerde vormen werken goed, maken het heel toegankelijk.
Rolf de Bakker