Bronnen
Beelden van Maassluis, blz. 46, gemeente Maassluis, 2002, ISBN 90-75352-36-0
https://www.zeelandnet.nl/weblog/flappie/archief/19
https://beelden.zwolle.nl/overzicht/rood-sander-de-twee-wijzen-2003
https://nathaliefaber.nl/landschappen-op-buitenplaats-beeckestijn/
https://alkmaar.kunstwacht.nl/kunstwerken/bekijk/5156-traplantaarn
https://hellevoetsluis.kunstwacht.nl/kunstwerken/bekijk/14868-het-bezemwagentje
https://histvermaassluis.nl/columns/wat-weet-u-over-de-steendijkpolder/
Een kunstwerk uit 1999, bestaande uit vier voormalige ronde putdeksels, opengeklapt, die groen gespoten en met twee opgelaste bouten en een draaiwiel het uiterlijk kregen van kluisdeuren. De openingen zitten in de straatbodem verankerd en werden met tuingrond gevuld. In elke kluis werd een boom geplant. De kluizen zijn te vinden op twee speelpleinen: bij school De Westhoek, bij de Ichtusschool, op de Zeemandreef en op de Einthovendreef.
Maassluis heeft in 1961 de Steendijkpolder bestemd voor woningbouw. Maar delen van de polder lagen erg laag. Omdat er in die tijd nog geen dijk op deltahoogte was, moest de grond voor de Drevenbuurt flink worden opgehoogd. Dat gebeurde in 1962-1964 met havenslib uit Rotterdam. In de tien jaar dat de grond lag in te klinken, werden er onder andere spruiten geteeld. Ze groeiden door de vruchtbare slib letterlijk als kool, ze werden bizar groot. Na 1974 begon de bouw van de Drevenbuurt. In 1983 verschenen de eerste berichten over wat later de ‘gifaffaire’ zou heten. De huizen bleken op zeer verontreinigde grond gebouwd te zijn. In de jaren ’90 volgde sanering van de grond onder de huizen. Op drie plaatsen in de wijk zijn daarna ter herinnering de putdeksels geplaatst als kunstwerk, waaruit een gezonde boom groeit. ‘Van putdeksels waaronder een en al smerigheid naar kluisdeuren van een te koesteren bodemschat’, schrijft Chrit Wilshaus in het boek Beelden van Maassluis.
Briljant kunstenaar Sander Rood studeerde aan de Koninklijke Academie in Den Haag. Zijn voorkeur ging uit naar het uitvoeren van opdrachten in de openbare ruimte, omdat hij dan heel direct interacties tot stand kon brengen met het publiek. Op basis van vertrouwde vormen en kleuren kwam hij uit bij kunst die ontregelt of ontspoort. Het werk van Sander gaat over de (verstoorde) relatie tussen de mens en zijn omgeving. Menigeen zal zijn locatie-gebonden ingrepen in eerste instantie nauwelijks als kunst ervaren. Ze zijn ‘net echt’.
Sander overleed in 2009 in Rio de Janeiro (Brazilië). Hij is slechts 36 jaar geworden. Sander heeft in zijn korte leven met zijn vele geniale kunstwerken grote indruk op de mensen gemaakt. ‘Het scheppen van verwarring in de openbare ruimte is iets wat ik graag doe. Zo hoeft de medemens namelijk geen gevaar te lopen om in te dutten in het leven van alledag.’
Sander heeft een rijk en uitgebreid oeuvre gecreëerd. Zijn werk kenmerkt zich door inventiviteit en humor. Het gaat vooral over de haat/liefdeverhouding tussen cultuur en natuur. Sander probeerde de toeschouwer te laten deelnemen aan, of een deel te maken van zijn kunstwerken. Op de schoolpleinen in de Drevenbuurt lijkt dat opnieuw goed gelukt.
2 oktober 2022
Jacques Visker, HVM