Bronnen
www.frankletterie.nl
https://nl.wikipedia.org/wiki/Frank_Letterie
Vallende ruiter – Lucas van Leyden Fonds
E-mailwisseling met Frank Letterie, september 2020
Informatie uit het archief van de gemeente, cluster stad, team Cultuur.
Een bronzen beeld van een ruiter met paard die samen ten val komen. Het brons is 105 cm hoog en 118 x 86 cm in omtrek. Het staat op een 110 cm hoge zuil van grindbeton. Er voor staat een zitplateau van 300 x 50 cm.
In oktober 1971 werd het beeld geplaatst aan de Van Speykstraat, op het pleintje bij de loopbrug naar metrostation Maassluis Centrum.
Frank Letterie studeerde tussen 1954 en 1961 aan kunstacademies in Den Haag en Amsterdam. Voor zijn afstudeerwerk ontving hij de Prix de Rome met gouden erepenning. Zijn beelden staan door heel Nederland, in meerdere Europese landen en in de Verenigde Staten.
Van Frank Letterie hebben wij drie beelden in onze stad. Naast de Vallende ruiter zijn er ook het Schaap met lam in de Vertowijk en Abraham Kuyper op het Marelplein. Alle drie zijn voorbeelden van realistische kunstwerken. Dat is dan ook kenmerkend voor al zijn beeldhouwwerk. Meestal werkt hij in brons, af en toe hakt hij uit steen. Sommige van zijn beelden omvatten een moment uit de interactie tussen mensen, dieren of tussen mens en dier. Dat is ook zo bij onze ruiter en zijn paard.
“Het motief ‘Vallende ruiter’ heeft me in die tijd beziggehouden en geïnspireerd”, schrijft Frank. “Ik heb eerst allerlei ontwerpen gemaakt in verschillende vormen en formaten waarvan een aantal als grotere beelden uitgevoerd zijn”. Er staan van Frank dan ook vier verschillende Vallende ruiters, allemaal in onze provincie. In Voorburg staat er een in park Vreugd en Rust (1971), in Krimpen aan de IJssel staat er een aan de Brinkweg/Vijverlaan (1971) en in Leiden staat er een in de Kagerstraat, bij het ROC Leiden (1973). En dan onze ‘Sluise zandruiter dus. Frank meent zich te herinneren dat de voormalige betonfabriek Elementum het beeld cadeau deed aan de gemeente Maassluis.
In de nieuwjaarsnacht van 2004 viel onze ruiter met zijn paard opnieuw. In het archief van de gemeente lezen we: “Het beeld Vallende ruiter in de Taanschuurpolder is van het weekend van zijn sokkel getrokken en ernstig beschadigd. De sokkel is aan de bovenkant ook beschadigd, de draadeinden waarmee het bevestigd was zijn uit de sokkel gebroken. De wacht- en waakdienst van de sector Stadsontwikkeling en Beheer heeft het beeld afgevoerd en opgeslagen aan de Heldringstraat. Dit alles in overleg met de politie”. Tja, alles van waarde is weerloos, schreef Lucebert ons in 1974 al, in zijn gedicht “De zeer oude zingt”. Gelukkig kon het kunstwerk volledig worden hersteld en kunnen wij ruiter en paard weer totaal verstild in volle draf zien struikelen. Als we er niet in volle draf voorbij lopen…
10 oktober 2021,
Jacques Visker, HVM
